Pajęczyna: najpiękniejszy śmiertelnie trujący grzyb lub jadalny, jego opis (zdjęcie +22)

Pajęczyna jest mało znanym grzybem o dużej różnorodności (ponad 2000 gatunków), nie jest bardzo popularna, nie ma wyraźnego smaku i aromatu, jest słabo zbadana, często rośnie na niedostępnych mokradłach i trudno jest rozpoznać jadalne i niejadalne odmiany. Ale kilka jadalnych odmian grzyba pajęczyny jest całkiem odpowiednich do różnych potraw.

Charakterystyczne cechy odmiany

Niełatwo jest rozgryźć grzyby na pajęczynie, nawet po przestudiowaniu zdjęcia wielu zbieraczy grzybów po prostu ignoruje wszystkie rodzaje tego grzyba, ponieważ wśród nich jest wiele niejadalnych, toksycznych i trujących. Swoimi jasnymi kolorami przyciągają wzrok, ale, jak muchomor, raczej ostrzegają przed niebezpieczeństwem.

Możesz być zainteresowany:

Jak wygląda grzyb satanistyczny i czy nie (21 zdjęć)?
Grzyb satanistyczny, czyli szatan, jest rzadkim gatunkiem, który mykologowie klasyfikują jako trujący. Grzyb jest uważany za ...Czytaj dalej ...

Cechy zewnętrzne

Wiele rodzajów pajęczyn jest zewnętrznie podobnych do perkozów - cienka wysoka noga, kapelusz w kształcie stożka (nienormalny). Inne mają kolory nietypowe dla „porządnych” grzybów (fiolet, szaroniebieski, błękitnozielony).

Istnieją odmiany z ciągle „mokrymi”, ślisko-śluzowymi czapkami, które powodują obrzydzenie (anyż, śluz). Są też piękne, podobne do borovichki (duże, grubo mięsiste) z mocnymi cylindrycznymi nogami i pięknymi zaokrąglonymi kapeluszami (czerwono-brązowy).

Morfologia

Główną różnicą wszystkich pajęczyn jest Cortina, najcieńszy film, który otula, jak welon lub pajęczyna, kapelusz i noga grzyba. W młodym wieku ta zasłona jest duża i cała; w bardziej dojrzałym można ją znaleźć w częściach w różnych miejscach.

Dużym rodzajem Gossamer, rzędu pieczarek blaszkowatych lub agarowych z podgatunkami i podgatunkami są grzyby z czapką. Ich hymenofor jest płytkowy i może mieć różne kolory, podobnie jak całe owocnikujące ciało. Zarodniki mają przeważnie brązowy kolor.

Miejsce dystrybucji

Popularna nazwa „pribolotnik” wyjaśnia najczęstsze miejsca wzrostu - wilgotne, omszałe, małe, zwykle wokół drzew iglastych. Znane są duże obszary strefy klimatu umiarkowanego na półkuli północnej - prawie cała Eurazja i Ameryka Północna.

Gatunki jadalne ze zdjęciem

Wśród ogromnej różnorodności gatunkowej torfowiska można wymienić tylko 3 gatunki, które bezwarunkowo dotyczą grzybów jadalnych:

1. Pajęczyny triumfalne lub żółte są uznawane za najsmaczniejsze ze wszystkich grzybów z pajęczynami. Jego śluzowa czapka osiąga 12 cm, w trakcie wzrostu zmienia się z półkulistej w płaską. Może być od jasnożółtego do brązowawego.

   

   

   

   Noga dorasta do 15 cm wysokości, do 3 cm grubości, może być cylindryczna lub stożkowa, ma łuszczący się pas. Płytki są często kremowe z niebieskim odcieniem, który brązowieje wraz ze starzeniem się grzyba. Występuje w Eurazji, często rozwija się w mikoryzie z płaczącą lub wiszącą brzozą.

2. Pajęczyna jest uważana za najbezpieczniejszą doskonałą, ma przyjemny aromat i smak, ale jest rzadka, żyje głównie pod bukami. To duży grzyb, kapelusz do 20 cm i noga do 14 cm.Młode osobniki wyróżniają się fioletowym kolorem; wraz z wiekiem zmienia się w charakterystyczną wino-czerwień o brązowo-fioletowych odcieniach. Talerze są szarawe, na starość - brązowo-beżowe.

   

   

   

3. Mniej znana, ale także jadalna pajęczyna jest wodnista (szaro-niebieska). Cortina nie wygląda jak film, ale jest całkowicie pajęczyna, niebiesko-szara czapka i ma charakterystyczne idealnie gładkie krawędzie.

   

   

   

Możesz być zainteresowany:

Jak wygląda borowik grzybowy i jego opis (24 zdjęcia)
Jasna gęsta czapka, przypominająca kolor jesiennych liści, gruba nogawka, imponujący rozmiar i przyjemny smak ...Czytaj dalej ...

Warunki odbioru

Możesz polować na torfowiska od połowy lata i prawie do pierwszych przymrozków. Ale należy pamiętać, że niedoświadczonym zbieraczom grzybów trudno będzie odróżnić jadalne odmiany od trujących, dlatego lepiej nie brać owoców, w których nie jesteś pewien. Tylko trzy typy nadają się do tradycyjnego gotowania. Reszta może być jadalna po długotrwałej obróbce cieplnej lub niejadalna.

Ponadto wiele gatunków należy do toksycznych, trujących i niebezpiecznie trujących. Łatwo jest je pomylić, szczególnie ze względu na możliwość odmiennego wyglądu w młodym i dojrzałym okresie oraz obecność wielu podobnych podgatunków.

Rozsądne będzie również pakowanie każdego zebranego rodzaju pajęczyny w osobne pojemniki, aby pokruszone kawałki trujących grzybów nie wpadły przypadkowo do jadalnych.

Różnica od fałszywych, niejadalnych grzybów

Jadalna pajęczyna jest często trudna do odróżnienia od fałszywych odpowiedników, ale jest możliwa. W każdym przypadku różnice zależą od gatunku. Na przykład biało-fioletowy bogbill nadaje się do jedzenia po długim wstępnym gotowaniu. Wygląda bardzo jak niejadalna koza. Ale podwójność można rozpoznać po charakterystycznym zapachu acetylenu. Jest to powszechny objaw grzybów jadalnych - często mają nieprzyjemny zapach.

Pajęczyna jest pięknym, ale śmiertelnie trującym grzybem, pomimo swojej zewnętrznej atrakcyjności. Jego szczególną cechą jest obecność toksyny tollaninowej, która działa wolno na nerki i powoduje niewydolność nerek.

Możesz być zainteresowany:

Trujące grzyby z obwodu leningradzkiego - nazwy i opisNajwiększy grzyb - na świecie, na ziemi, w Europie i RosjiMarynata grzybowa - jak zrobić marynatę do marynowania na zimę?

Ponadto na układ oddechowy i układ mięśniowo-szkieletowy może mieć wpływ przed śmiercią. W takim przypadku objawy zatrucia mogą wystąpić dopiero po 2 tygodniach, a czas na leczenie zostanie bezpowrotnie utracony.

Jedzenie

Wszystkie jadalne gatunki pajęczyny są jadalne dopiero po dokładnej obróbce cieplnej; nie można ich jeść na surowo.

Przydatne właściwości i ograniczenia użytkowania

Ponieważ większość pajęczyn nie jest wykorzystywana do żywności ze względu na niejadalność i toksyczność, a gatunki jadalne nie są uważane za szczególnie cenne i łatwo można je pomylić z fałszywymi, korzystne właściwości tego grzyba są gorsze od innych. Znajdują jednak praktyczne zastosowanie w medycynie do wydobywania cennych substancji na leki.

Pianki są dobrze znane jako wysokiej jakości surowce do produkcji różnego rodzaju barwników, zwłaszcza odcieni ochry. Warunkowo i bezwarunkowo jadalne rodzaje pajęczyny po długim spawaniu z osuszaniem bulionu służą do przygotowywania różnych potraw, ale nie są zalecane dla osób z patologiami przewodu pokarmowego i dzieci w każdym wieku.

Przepisy i funkcje gotowania

Trzy rodzaje bezwarunkowo jadalnych torfowisk, opisane powyżej, mogą zacząć gotować po krótkim gotowaniu. Pozostałe warunkowo jadalne odmiany po wstępnym czyszczeniu i przed gotowaniem należy długo gotować w kilku etapach, po 5-10 minutach wrzenia, osuszając bulion. Następnie można je solić, marynować, smażyć i konserwować, przygotowywać z nich pierwsze i drugie danie. Należy pamiętać, że potrawy będą miały specyficzny orzechowy smak.

Możesz być zainteresowany:

Jak odróżnić dżdżownice od czapek z szafranem i jak są podobne (20 zdjęć)?
Jednym z najpopularniejszych grzybów w naszym kraju jest gardło i grzyby. Gatunki te są bardzo podobne do niedoświadczonych ...Czytaj dalej ...

Ponadto różne rodzaje wymagają określonych metod gotowania:

1. Szaroniebieskie torfowiska lepiej jest smażyć i gotować.
2. Łuskowaty grzyb jest spożywany tylko gotowany.
3. Gatunki triumfalne i wyższe są suszone i solone.

Niektóre konwencjonalnie jadalne odmiany o wyraźnych kolorach z powodzeniem stosuje się do ozdabiania innych potraw. Pod wszystkimi innymi względami przygotowanie pajęczyny nie różni się od wielu innych przepisów.

Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania

Pajęczyna jest trudna do zebrania, a doświadczony zbieracz grzybów budzi wiele pytań i wątpliwości, eksperci doradzają początkującym, aby omijali tego grzyba, aby później nie płacić za swoje zdrowie i zdrowie bliskich. Oto kilka typowych pytań:

Pajęczyny to rzadkie i niebezpieczne grzyby, a jadalne kategorie mają oryginalny przyjemny smak. Muszą zostać poddane obróbce cieplnej w postaci wrzenia z kilkoma podmianami wody. Torfowiska należy zbierać tylko z całkowitą pewnością prawidłowej identyfikacji gatunku.