Winogrona Timur: cechy i opis, sadzenie i pielęgnacja

Winogrona Timur - jedna z najwcześniej dojrzałych odmian stołowych. Mieszkańcy lata wybierają go do dużych skupisk i niezwykle smacznych jagód. Tymczasem rosnące winogrona mogą powodować trudności dla początkującego ogrodnika: wymaga zbilansowanego składu gleby, składników odżywczych i przycinania.

Opis ogólny

Timur jest pomysłem rosyjskich hodowców. Został wyhodowany na podstawie dwóch wspaniałych odmian - Delight i Frumoas Albe. Te dwie odmiany mają niezwykłe cechy: są wcześnie dojrzałe, mają wysoką odporność na choroby i tolerują niekorzystne warunki pogodowe. Timur jest obdarzony tymi wszystkimi cechami. Ponadto listę jego pozytywnych cech uzupełnia doskonała prezentacja winogron i jasny zrównoważony smak jagód. Dzięki swoim pozytywnym cechom winogrona Timur są z powodzeniem uprawiane w prawie wszystkich regionach kraju. Na południu jest wychowywany jako kultura nieobejmująca. Eksperci zauważają, że w środkowej Rosji, a także na północy, lepiej pokryć roślinę na zimę.

Cechy biologiczne

Winogrona Timur dojrzewają wcześnie. Pierwsze jagody osiągają dojrzałość biologiczną do 115. dnia po posadzeniu. Zbiór rozpoczyna się zwykle pod koniec lipca. Roślina wchodzi w fazę owocowania w trzecim roku po posadzeniu.

Sam krzak winogron ma średnie tempo wzrostu. Jego wysokość sięga zaledwie dwóch metrów. W tym przypadku winorośl rośnie powoli, chociaż dojrzewa z czasem. Pędy noworodka mają jasnozielony kolor. Pod koniec lata baty stają się drzewne, kora ciemnobrązowa.

W ciepłym sezonie pędy są zarośnięte grubym dużym, trójlistkowym, rzeźbionym liściem, co nadaje krzakowi piękny wygląd. Dekoracyjność rośliny pozwala wykorzystać tę odmianę nie tylko do uzyskania jadalnych jagód, ale także do dekoracji wnętrza ogrodu - łuków, altan i ogrodzeń.

Rośnie w klimacie umiarkowanym, w warunkach zrównoważonej wilgotności i temperatury powietrza, roślina daje dobry plon. Różni testerzy zauważają, że 75% wszystkich pędów w krzakach jest owocnych. I nawet na wieloletnim drewnie pędy mogą tworzyć przyzwoity rozmiar kępy. Na każdej oddzielnej gałęzi dojrzewają 3 obszerne, gęsto upakowane klastry, których średnia masa osiąga 600-700 gramów. Same jagody są duże, wydłużone, o wadze 6-7 gramów. Gromadzą się w węższych cylindrach szczotkowych. Skórka owocu jest cienka, ale gęsta, ledwo zauważalna po ugryzieniu. Jego kolor jest złotozielony. Miąższ jest soczysty, kruchy, umiarkowanie wodnisty. Smak w 5-punktowej skali jest oceniany na 4,8. Ci, którzy próbowali winogron Timur, twierdzą, że jest to bardzo słodka odmiana o wyraźnym smaku gałki muszkatołowej. Zawartość cukru w ​​pulpie wynosi 25%, podczas gdy praktycznie nie ma kwasu. Dzięki gęstej skórze dojrzałe jagody nie pękają podczas transportu i są przechowywane przez długi czas.

Charakterystyczną cechą winogron Timur jest wysoki wskaźnik przeżywalności sadzonek. Ukorzenienie sadzonek odbywa się zwykle bez zakłóceń. Ponadto winogrona można łatwo rozmnażać przez szczepienie i układanie warstw.

Na stabilną produktywność wpływa fakt, że kwiaty są biseksualne, to znaczy nie potrzebują zapylaczy. Następnie kwiaty są zastępowane dużymi, gęstymi jagodami tej samej wielkości („groszek” prawie nigdy nie występuje).

Timur ma godną pozazdroszczenia zdrowie. Rzadko na roślinę wpływa pleśń i szara zgnilizna. Jedynym, który może zepsuć wygląd krzaków, jest kleszcz winogronowy. Pozbycie się go nie jest łatwe. Dlatego konieczne jest regularne leczenie krzewów środkami owadobójczymi, takimi jak Vertimek lub BI-58. Na początku sezonu można również stosować olejowo-mineralny środek ZOV, który walczy z głównymi rodzajami szkodników.

Chociaż standard rośliny jest wysoce odporny na mróz (toleruje mrozy do -25 stopni), winorośle i pąki często dostają odmrożenia, jeśli zostaną pozostawione bez schronienia w zimie. Dlatego doświadczonym hodowcom zaleca się schronienie krzewu winorośli podczas zimnej pogody. Schronienie jest wymagane nie tylko dla młodych sadzonek, ale także dla krzewów owocowych.

Pomimo wszystkich „zasług” Timur domaga się od swojego właściciela maksymalnej uwagi wobec swojej osoby, w przeciwnym razie po prostu nie urosnie i nie da zbiorów. Nawet te krzewy, które zostały posadzone jako cele dekoracyjne, wymagają ciągłego ubierania, przycinania i schronienia. Ważne jest również częste podlewanie. Aby zwiększyć wydajność, ogrodnicy stosują sztuczki: sadzą Timura na starych korzeniach wyższego i zdrowszego krewnego. Dzięki tej metodzie możesz uzyskać bardzo obiecujący krzak winogron, który da co najmniej dwa razy więcej plonów niż roślina korzeniowa.

Zalety i wady

Winogrona odmianowe mają wiele zalet. Wśród nich:

• wczesne dojrzewanie owoców;
• bardzo dobry smak jagód;
• wysoka odporność na choroby;
• doskonała zbywalność winogron;
• wysoka wydajność w porównaniu z karłowatym krzakiem;
• możliwość uprawy w różnych regionach kraju.

Oprócz zalet Timur jest także „obdarzony” wadami, które przy odpowiedniej technologii rolniczej są nieistotne. Główne wady tej odmiany to:

• skromny rozmiar krzaka, który nie pozwala na zwiększenie wydajności;
• dokładność rośliny do określonego składu gleby;
• potrzeba schronienia na zimę.

Kolejny Timur

Zwykły Biały Timur ma przyrodniego brata - Różowy Timur. Otrzymuje się odmianę, która produkuje różowe owoce, krzyżując wspólne Timur i Kuban Delight. Ta młoda odmiana jest dość rozpowszechniona w Rosji, chociaż Biały Timur wyraźnie przewyższa popularność Różowego Brata.

Istotne cechy Pink Timur:

• skupiska są bardziej obszerne niż w przypadku gatunku białego. Ich masa często osiąga 900 gramów;
• same jagody są wydłużone, bardzo duże;
• wysokie stężenie cukru sprawia, że ​​jagody są bardziej wysokokaloryczne;
• skórka jest bardzo gęsta, chociaż nie zakłóca jagód;
• 40-50 jagód zbiera się w luźnych szczotkach;
• kleszcz często wpływa na roślinę.

Hodowcy winogron twierdzą, że właśnie ze względu na słabą odporność różowy Timur nie jest tak popularny, jak jego biały poprzednik. Ponadto odmiana różowa nie jest tak wydajna - jej plon jest poniżej średniej.

Rosnące funkcje

Zaleca się rozbicie winnicy w dobrze oświetlonym miejscu, z dala od zimnych wiatrów z północy.Najlepiej, jeśli ta roślina rośnie na żyznej glinie o niskim przepływie wód gruntowych. Na wilgotnych i gęstych glebach alkalicznych Timur daje kwaśne jagody z cierpką skórką. Gleba powinna być luźna, pożywna, dobrze napowietrzona i przepuszczalna dla wody.

Sadzenie winogron odbywa się przez ukorzenione sadzonki. Zdrowe, produktywne młode krzewy powinny mieć 2-3 grube, mocne pędy. Każdy z nich powinien mieć co najmniej 3 nerki. Jeśli Timur już rośnie w ogrodzie, to rozmnażanie jest dość proste za pomocą szczepienia: jednoroczne sadzonki są „sadzone” do korzeni innych wyższych i silniejszych odmian. Szczepienie pozwala uniknąć głównego problemu - dokładności do gleby. Zaszczepiony Timur nie jest tak kapryśny, a także daje znacznie bardziej rozwinięte pędy owocowe, które z kolei tworzą wspaniałą uprawę.

Zwyczajowo sadzi się rośliny okopowe jesienią, w połowie września, a wiosną szczepienia są bardziej racjonalne. Idealnym czasem jest wczesna wiosna, kiedy rośliny jeszcze się nie obudziły i nie zaczął się przepływ soku.

Studnie dla sadzonek winogron są rozmieszczone w pewnej odległości od wysokich drzew i krzewów oraz budynków. Odstęp między nimi powinien wynosić co najmniej 3 metry. Odległość między krzakami winogron wynosi 1-1,5 metra. Przejście powinno mieć 2 metry.

Pielęgnacja winnic

Uprawa dobrze rozwiniętych odmian winorośli Timur, szczerze mówiąc, nie jest łatwa. Potrzebuje regularnego podlewania, uprawy roli, częstego, ale ostrożnego przycinania, schronienia na zimę i najlepszego opatrunku. Wszystkie te metody agrotechniczne nie mogą zostać pominięte, w przeciwnym razie krzak po prostu przestanie rosnąć.

Podlewanie

Podlewanie winogron powinno być rzadkie, ale obfite. Ważne jest, aby gleba była zwilżona do głębokości 80 centymetrów. Wiosną i jesienią podlewaj rośliny dwa razy, latem - częściej. W porze suchej organizowane jest dodatkowe nawadnianie. Jeśli roślinie brakuje wilgoci, jagody mogą tworzyć małe i nie tak słodkie.

Uprawa roli

Działka, na której rosną winogrona, powinna być całkowicie oczyszczona z chwastów, co zawsze negatywnie wpływa na wzrost plonu. Po podlaniu, aby uniknąć pojawienia się skorupy ziemskiej, powierzchnia jest poluzowana. Rozluźnienie pod młodymi krzewami odbywa się płytko, podczas owocowania - na głębokość 20 centymetrów. Aby wilgoć nie odparowała tak szybko, obszar pod rośliną jest ściółkowany humusem, mchem lub trocinami. Możesz także użyć kompostu ziołowego - będzie on nie tylko chronił przed odparowaniem, ale także zahamuje wzrost chwastów, a jednocześnie odżywi korzenie winogron niezbędnymi pierwiastkami śladowymi.

Przycinanie

W pierwszym roku wykonuje się tylko przycinanie formacyjne, a następnie organizuje się przycinanie sanitarne i przeciwstarzeniowe. Formowanie odbywa się na podstawie dwóch lub trzech głównych pędów, które są cięte na rzęsy. Młody wzrost, uszkodzone gałęzie dotknięte chorobą i szkodniki są corocznie czyszczone. Usuń także jałowe i stare gałęzie oraz te, które już wyhodowały. Na krzaku musi zawsze znajdować się do 5 pędów owocujących i 6 pędów zastępczych. Każde zdjęcie musi mieć do 20 oczu. Jeśli pozostawisz więcej, klastry nie będą tak duże. Ważne jest, aby wszystkie pędy miały tę samą liczbę pąków.

Najlepszy opatrunek

Jeśli sadzonki posadzono na żyznej glebie, obficie nawożonej organicznie i minerałami, w tym roku dodatkowe nawożenie nie jest wymagane. W przeciwnym razie do sadzenia dodaje się humus, superfosfat i chlorek potasu. Dodano również popiół. Wiosną pod krzaki stosuje się nawozy zawierające azot (mocznik). Latem podczas kwitnienia roślina potrzebuje superfosfatu.Jesienią krzewy są karmione potasem, aby lepiej zimą.

Zbiór i przechowywanie

Zbiór winogron rozpoczyna się w ostatnich dniach lata. W dojrzałej formie jagody są pomalowane na złoty kolor z zaczerwienioną beczką. Wiszą na długiej, wytrzymałej łodydze. W dojrzałej formie trzymają się krzaka przez stosunkowo długi czas (kilka tygodni), stając się jeszcze słodszymi. Już zebrane winogrona są przechowywane w ciemnym miejscu. Winogrona można przechowywać w lodówce do 12 dni.

Recenzje

Siergiej

Dobra odmiana, jednak nie radziłbym początkującym, aby zaczęli rozumieć podstawy uprawy winorośli z tą szczególną odmianą. Rośnie dobrze tylko wtedy, gdy jest wygodny. Najmniejsze odchylenie temperatury, wilgotności, bilansu nawozów niestety natychmiast doprowadzi do zahamowania rośliny. Cóż, jeśli jesteś w pełni wyposażony, stale dbaj o winogrona, to nawet drugiego lata możesz po raz pierwszy spróbować smacznych i słodkich jagód. W rzeczywistości ich smak jest tak niezwykły, że nawet z tego powodu możesz znieść wszystkie trudności związane z hodowaniem Timura. Spróbowałem także innego, niezwykle pysznego winogrona.

 

Katarzyna

Kilka lat temu uprawiano winogrona Timur. Podobało mi się, ponieważ sadzonki szybko zapuściły korzenie, zaczęły rosnąć. Dorosły krzew osiągnął wysokość 180 centymetrów. Po raz pierwszy dobrą wydajność wykazano dopiero w czwartym roku, chociaż pierwsze winogrona pojawiły się w drugim i trzecim roku życia. To prawda, że ​​ich smak nie był tak soczysty, a pod względem wielkości nie były duże. W piątym roku zima była mroźna, a nasze winogrona zostały całkowicie zamrożone, chociaż było pod osłoną. Szczerze mówiąc, byłem oszołomiony tym wynikiem. Generalnie wykazał produktywność tylko raz. Ogólnie rzecz biorąc, Timur to dobra odmiana, która wymaga pewnej wiedzy i umiejętności. Tak, jest kapryśny w stosunku do warunków uprawy, ale nie powoduje zbyt dużych problemów. Jestem skłonny kupować nowe sadzonki tej odmiany. Zobaczmy, co się stanie.

Timur to niekonwencjonalna odmiana stołu, która zaskakuje przede wszystkim wyglądem jagód i ich słodkim smakiem. Winogrono, podobnie jak ogromna większość innych odmian i mieszańców, nie jest pozbawione wad, ale łatwo je zrekompensować masą pozytywnych cech, które jest obdarzony Timur. Trudności w uprawie rośliny można uniknąć, zwracając szczególną uwagę na żyzność gleby i ilość wilgoci nawet podczas układania winnicy.